Open Shortest Path First یا OSPF یک پروتکل IGP یا Interior Gateway است که برای شبکه های بسیار بزرگ سازمانی پیشنهاد می شود. شبکه کلی که توسط پروتکل OSPF ایجاد می شود خوب به مجموعه ای از شبکه های کوچکتر تقسیم بندی می شود که در اصطلاح فنی به هر کدام از این شبکه های کوچکتر یک Area یا ناحیه گفته می شود. OSPF از طراحی های سلسله مراتبی یا موروثی در شبکه که در اصطلاح فنی به آنها Hierarchical Network گفته می شود پشتیبانی می کند.OSPF این اجازه را به ما می دهد که شبکه های خود را در دو لایه سلسله مراتبی طراحی کنیم.
دوره های شبکه، برنامه نویسی، مجازی سازی، امنیت، نفوذ و ... با برترین های ایران
Area 0 در یک لایه و سایر Area ها در لایه دیگر قرار می گیرند. یک OSPF Area بایستی بگونه ای پیکربندی شود که تشکیل گروهی از شبکه های مبتنی بر IP پشت سر هم را ایجاد کند. اینکار باعث می شود که Route Summarization را بتوانیم در سطح Area ها داشته باشیم. یک OSPF Area در واقع مجموعه ای از روترها و شبکه هایی است که یک Link State Database یا LSD را با همدیگر به اشتراک می گذارند. یک روتر مستقر در یک OSPF Area اطلاعات دقیقی در خصوص توپولوژی های شبکه های بیرون از Area ی خود ندارد. از مهمترین مزایای طراحی شبکه های OSPF بصورت Multi-Area می توان به موارد زیر اشاره کرد :
- روترهای موجود در یک OSPF Area فقط همان Link State Database یا LSDB را در محدوده خود Share می کنند.
- نیازمندی های مربوط به میزان استفاده از RAM و CPU برای Link State Database ها در روترها نسبتا کمتر است.
- زمانیکه در توپولوژی شبکه تغییری ایجاد شود ، روترها برای محاسبه کردن بهترین مسیر بایستی مجددا الگوریتم SPF را اجرا کنند ، الگوریتم SPF حتما زمانیکه در توپولوژی شبکه تغییری ایجاد می شود بایستی در همان Area اجرا شود اما نکته مثبت در استفاده از Area ها این است که با توجه به کوچکتر بودن یک Area نسبت به کل شبکه در هر بار تغییر در توپولوژی ها نیاز به اجرای SPF کمتر و کمتر می شود.
- Router Summarization دستی فقط می تواند بر روی ABR ها و ASBR ها اجرا شود و به Area ها اجازه می دهد که بتوانند Routing Table های همدیگر را بصورت خلاصه دریافت کنند. ITPRO باشید